عیدغدیر

گر چه پرم وا میشود با ذکر استغفارها

پرواز دشوار است با سنگینی این بارها

گر چه تو خوبی من بدم هر بار گفتی آمدم

توفیق پیدا کردم ازفیض حضور یارها

صدبارگفتم عاقبت یک با رتوبه میکنم

آخرنمی آید چرا یک بار این یکبارها

من هرکجا که رو زدم رویم خریداری نداشت

پس بعد ازاین دیگربس است رفتن سوی بازارها

دل مرده گشتم ازگناه،دل خسته ام ازاشتباه

دیگرنمی لرزد دلم از دوری دلدارها

وقتم کم و راهم دراز با این گدا قدری بساز

هرجا روم سد میکنند راه منا دیوارها

گیرم ممدکاری برای کارمن پیدا نشد

نام حسین وا میکندآخرگره ازکارها

من سال ها دیوانه ی ایوان طلای حیدرم

عشق است با نام علی سرها رود،بر،دارها

گفتم مرا یک کربلا مهمان کن و جانم بگیر

بس کن برایم ناز را در پای این اسرارها

کربـــــــــــلا

از من نیاز میرسد و از تو ناز حسین

درد سری شده سفرکربلای من

یاابالمهدی

یاصاحب الزمان

دلم به شوق هوای تو پر نمیگیرد

برای آمدن توخبرنمیگیرد

کسی که بهر تو از خواب خوش گذشت نکرد

سراغ تو ز نسیم سحرنمیگیرد

سوال من ز شما نه که ازخودم این است

رفقاقت منو تو از چه سرنمیگیرد

شبیه تان نشدم بس که معصیت کارم

مرامن زمرامت اثرنمیگیرد

غروب جمعه من مثل عاشقانت نیست

دلم برای تومنتظرنمیگیرد

اگرچه نوکربی فایدم مرا نفروش

کسی برای خودش دردسر نمیگیرد

فقط به گریه  ی کرب وبلاست امیدم

شراره شعله که درچوب ترنمیگیرد

مرا تو با همه جرم وخطاپذیرفتی

فقط به خاطره کرب وبلاپذیرفتی